بررسی و پایش مدل efqm به منظور شناسایی فرصت های بهبود سازمان

مدل efqm به عنوان یکی از مدلهای تعالی سازمانی با استناد به معیارهای 9 گانه خود ابزاری مناسب برای آسیب شناسی و طراحی برنامه های توسعه سازمانی به شمار می رود که از طریق آن می توان فرصتهای بهبود بهره وری در سازمان را شناسایی نمود. به منظور دریافت نظرات کارشناسان در خصوص شناسایی فرصتهای بهبود، با استفاده از مدل efqm پرسشنامه ای با 50 سئوال طرح گردید که جامعه آماری آن برخی از مدیران و کارشناسان داخل شرکت همچنین برخی از کارشناسان مشتریان (کارفرمایان) که نسبت به شرکت مورد مطالعه آشنایی کامل دارند توزیع گردید. پس از تعریف پروژه بهبود و اجرای آن، میزان بهره وری کلی در سازمان مورد مطالعه قبل و بعد از اجرای مدل efqm  محاسبه شد. جهت تعیین اعتبار پرسش نامه در این تحقیق از روش اعتبار محتوا استفاده شده است. برای تعیین پایایی پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه ها محاسبه شد. بنابراین از لحاظ ماهیت روش تحقیق، پژوهش حاضر از نوع  پیمایشی و تا حدودی همبستگی است. با استفاده از آزمون فریدمن بررسی تفاوت و رتبه بندی میانگین عوامل مورد آزمایش قرار گرفت. در نهایت، طبق اصل پارتو سه معیار که بالاترین اولویت را دارند (کارکنان، مشارکتها و منابع و فرآیندها) انتخاب شدند و برای آنها پروژه بهبود تعریف گشت. نتایج حاصل از تحقیق، نشان دهنده میزان تاثیر اجرای مدل efqm بر بهبود کلی سازمان بوده است. به عنوان پیشنهادات آتی با استفاده از رویکرد بهبود مستمر بر روی همین سه معیار، مجددا پروژه های بهبود تعریف شود. همچنین برای ارتقای وضع موجود می توان بر روی سایر شش معیار پروژه بهبود تعریف نمود و نتایج حاصل را با وضعیت موجود مجددا مقایسه نمود.